شبکه ی حملونقل و معابر در یک گستره وسیع و در فواصل طولانی در کل کشور گسترده شده است که پایش، مدیریت و کنترل آن دشواری های فراوان دارد. یکی از مهمترین نیازمندیهای مدیریت این شبکه ایجاد زیرساختی برای مشاهده و جمعآوری در لحظه (Real-Time) اطلاعات ترافیکی است. با توجه به پیشرفت فناوریهای ژئوماتیکی مخصوصا فتوگرامتری هوایی و همچنین زیرساخت ارتباطی و ابزارآلات الکترونیکی نوین، بکارگیری هواپیماهای بدون سرنشین راهکار مناسبی برای مدیریت بهینه و کارای ترافیک فراهم نموده است. هواپیماهای بدون سرنشین بدلیل هزینه پایین و انعطاف پذیری بالا قابلیت جابجایی و حمل انواع حسگرها برای اندازهگیری انواع پارامترهای محیطی و همچنین سرعت بالای پاسخگویی از اهمیت و مزیت بیشتری نسبت به روشهای سنتی برخوردار هستند.